monin vanille

monin vanille

Opublikowane 19.01.2021 przez Admin

KLARA Wierz tu mężczyźnie — Jak bóbr płakał rzewnie, Błagał, przysięgał, od miłości ginął, A koniec końców, chorągiewkę zwinął.

topory - Z tego względu było niebezpiecznym i rozpytywanie się obcych osób.

Do czartów na wakacje zbiegła Zbankrutowana wyobraźnia. Wołodyjowski razem ze swoim listem, razem z zapowiedzią przyjazdu i z błamem gronostajów wydał jej się tak płaskim, że prawie wstrętnym. — O słyszy pan — rzekła wskazując na drzwi, które prowadziły do pokoju od strony dziedzińca. Klucznik głową i ręką kiwał wyciągnioną, I mrugając powtarzał: «Pro publico bono» Więcej nie było mowy o Płucie Majorze; Nazajutrz daremnie go szukano we dworze, Daremnie wyznaczano za trupa nagrodę: Major zginął bez śladu, jak gdyby wpadł w wodę. — Panie Jam robak lichy, aleś ty znał Chrystusa, ty Go błagaj, ty wstaw się za nią. A rano, kiedy słońce się ukaże, chwyćcie za broń i pod wodzą dowódców wejdźcie na górę, która wznosi się po drugiej stronie muru. A i ten mój doktór ciągle powtarza: ”choremu potrzebny spokój… niech go światło nie razi”… Ale mnie nic nie razi — mógłbym patrzeć śmiało na samo słońce… — Może uchylić trochę rolety Inaczej wcale czytać bym nie mógł. Pan Wołodyjowski tylko wąsikami coś ruszał, nie mniej od pana Zagłoby zdumiony, a Rzędzian, otworzywszy oczy i usta, patrzył z niedowierzaniem, ale już i z szacunkiem na pana Zagłobę, który z wolna do siebie przychodził, a po chwili wziął się w boki i głowę do góry zadarł, przyjmując z odpowiednią godności powagą życzenia. Jeden z obecnych Mazurów przełożył jego słowa, których znaczenia Zbyszko i tak się zresztą domyślił. Ledwie mają czas goście darów lata użyć; Darmo proszą Wojskiego, żeby je przedłużyć: Już serwis, jak planeta koniecznym obrotem, Zmienia porę, już zboża malowane złotem, Nabrawszy ciepła w izbie powoli topnieją, Już trawy pożółkniały, liścia czerwienieją, Sypią się: rzekłbyś, iż wiatr jesienny powiewa; Na koniec owe chwilą przedtem strojne drzewa, Teraz, jakby odarte od wichrów i szronu, Stoją nagie: były to laski cynamonu, Lub udające sosnę gałązki wawrzynu, Odziane zamiast kolców ziarenkami kminu. Apetyt nasz przechodzi mimo i ze wzgardą obok tego, co ma pod ręką, aby gonić za tym, czego nie ma.

---

gastronomia sprzet wyposazenie zaopatrzenie

Opublikowane 07.08.2021 przez Admin

Nie chciała już więcej mówić o tem, bo ją gniewało, że dziadek nie trzyma jej strony. Jeżeli znajdzie się wtedy, w owym żałosnym, nędznym czasie zatwardziałej nieczułości dusz, młodzieniec, który ich śpiew zrozumie — i nie dość — jeżeli jeden z wężyków spojrzy nań swymi wdzięcznymi oczami, jeżeli spojrzenie to wznieci w młodzieńcu przeczucie dalekiej, cudownej krainy, ku której mógłby się wznieść odwagi pełen, gdyby zrzucił z siebie brzemię prostackiej powszedniości, jeżeli wraz z miłością do węża zrodzi się w nim żywa gorąca wiara w cuda przyrody i zarazem we własne swoje istnienie wśród tych cudów — to wąż będzie jego. PRZODOWNIK CHÓRU Ma radość tak jest wielka, że do łez mię wzrusza. Połaniecki począł ją ze złości bawić, ale, spoglądając od czasu do czasu na świeżą twarz i niebieskie oczy Maryni, mówił sobie w duchu: „Żebyś też choć słowo dobre dała ty… ty, bezlitosna…” I złościł się coraz bardziej, a gdy panna Krasławska wymówiła raz: „meme” zamiast „mama”, spytał jej szorstko: — Kto taki „Meme” zaś wyładowywała cały zapas swych wiadomości, a raczej domysłów o samobójstwie Płoszowskiego. Przemawiał łagodnie i pocieszająco, podziwiając tę piękną istotę, która wydała naiwnie nierozważny krzyk boleści. Ja w krew jego rany Obmoczyłem mój rapier Scyzorykiem zwany Zapewne pan o moim słyszał Scyzoryku, Sławnym na każdym sejmie, targu i sejmiku.

A wydaje mi się, że potrzebujesz jej tutaj. Ale serdeczna życzliwość wielu obcych ludzi, jaką mu okazywano, rozproszyła powoli jego smutek, a kawa i ciasto przyczyniły się również do rozweselenia chłopięcej duszy. Bieg nasz choćby się równał i z Zefiru lotem, Ty musisz zginąć, boga i człowieka grotem: Nie chybi to, co stoi w smutnej losu księdze». Zbyszko uderzył tarczą w jego tarczę z tak nadludzką siłą, że ramię Niemca zdrętwiało nagle i opadło bezwładnie. — To przez nią — odpowiedział, wskazując na żonę, Połaniecki. Przekazał je wówczas Laban pod opiekę swojej córce Racheli. Tak się wynudziłem miłością, którą siliłem się w sobie obudzić, i Faustą — pisał do księżnej — że obecnie, choćby kaprys Fausty trwał jeszcze, nie zrobiłbym ani dwudziestu mil, aby ją wziąć za słowo; toteż niesłusznie się obawiasz, że pognam do Paryża, gdzie — jak słyszę — śpiewa teraz z szalonym powodzeniem. I poczęła całować po ręku Basię. Prześlij mi rozkazy w tej mierze i racz oznajmić, czy chcesz, aby małżeństwo odbyło się w seraju. Lecz jej niespodzianie oczy wezbrały łzami, śliczne usta poczęły drgać, a głos stał się tak cichy, że Zbyszko ledwo mógł dosłyszeć, gdy rzekła: — Tatuś i opat chcieli… a ja — to… ty wiesz… Henryk Sienkiewicz Krzyżacy 372 Na te słowa radość buchnęła mu w sercu jak nagły płomień — więc porwał dziewczynę na ręce, podniósł ją w górę jak piórko i począł krzyczeć w zapamiętaniu: — Jaguś Jaguś złoto ty moje słonko ty moje — hej hej… I krzyczał tak, że stary Maćko, myśląc, że stało się coś niezwykłego, wpadł do izby. Za parę dni list był gotów.

---

tanto noz

Opublikowane 10.06.2021 przez Admin

Oczywiście działanie takiej abstynencji par intermittence nie mogłoby być tak korzystne, jak wielkie ciągłe okresy wyrzeczenia się zupełnego — ale i to zrobiło swoje. Ale baron ani na krok niepostąpił i z romansem swoim był jeszcze wciąż na pierwszym rozdziale. Jestem sprytny, dorobię się na tym milionów. Naraz straszliwy łoskot przywołał go do rzeczywistości; izdebka Fabrycego, dość podobna do klatki, a zwłaszcza bardzo akustyczna, wstrząsnęła się: szczekanie psa i przenikliwe piski spływały się w najstraszliwszy hałas. Słońce zaczęło opadać, ukazała się wyschnięta sadzawka na środku podwórza. Pokolenia, które przyszły na świat po roku 63 były traktowane tak, jakby brały w nim udział z bronią w ręku. Czy człowiek potrafi tak się skryć, żebym ja go nie zobaczył Gdzie jest twój brat, Abel — Azaliż jestem stróżem mego brata Ty jesteś opiekunem wszystkich stworzeń i mnie pytasz o to Z mojej ręki chcesz go dostać Przypomina to owego złodzieja, który w nocy ukradł wiele rzeczy i nikt go przy tym nie złapał, ale następnego dnia rano dozorca w bramie pyta go: „Dlaczegoś wczoraj w nocy kradł”. Nuncjusz, jako pod Żywcem tak i teraz, trzymał za cugle jego konia, z drugiej strony chwycił je biskup krakowski i ze wszystkich sił cofali w tył rumaka, król zaś parł go ostrogami, aż dzianet dęba stawał. Jaka to jest przeraźliwa rzecz, gdy komu zbraknie nagle tego, czem żył wyłącznie i jedynie Nie wiem, czy choroba osłabiła mój umysł, ale poprostu nie rozumiem różnych zjawisk, które w sobie dostrzegam. — Jak Boga kocham — mówił Augustynowicz — małom nie beknął, gdy na mnie spojrzała. I trwoga ogarnęła Izaaka. grill kraków

Bo ziemia jest wielką kulą.

---

piecyk konwekcyjny

Opublikowane 27.04.2021 przez Admin

Anusia poczęła opowiadać historię swego wyjazdu z Zamościa i wszystko, co się jej w drodze przygodziło. Niech sierdzi się do woli, niech się władzą mami, — Niedługo, a utraci berło nad bogami. — A teraz zostań zdrów, Hanusik Na plebanii pewnie już pochrypli od wołania: — „Matys Matys a gdzieżeś to, psianogo” Ani mnie to minie, że wezmę po uszach Jak co zobaczę, jak co usłyszę, aby co ważnego a dobrego, to choćby do Soli posztykulam do ciebie, chociem chromy, boście wy dla mnie zawsze dobrzy byli, i ty, i Markowa Hej, hej, żebyście to wy na sołtystwo wrócili A tobym ja rad zagrał Kajdaszowi na waletę ot, na tę nutę: Żegnaj cię pies, żegnaj cię pies, Cyganku Witaj cię bies, witaj cię bies, Cyganku I Matysek odszedł śpiewający. Pacholicy pilnowali kolejno koni, które wytarzawszy się, drzemały po zjedzeniu obroków, zakładając sobie wzajem głowy na karki. — I szańce sypią, a tu ćma taka, że palców u własnej ręki nie dojrzysz. — A może i przyjemny, bo chłodzi… — Prędko wystygł.

---

---

---

---