A jednak, któż uwierzy, że pan de Nucingen nie daje mi do rąk ani grosza: sam utrzymuje dom, powozy, sam płaci za moje loże w teatrze, a na stroje przeznacza mi sumę nie wystarczającą; człowiek ten każe mi przez wyrachowanie znosić nędzę tajemną.
Czytaj więcejMargrabina Balbi miała udział we wszystkich obrotach; państwo nie mogło zrobić interesu ani na tysiąc franków bez jakiegoś upominku grzeczne słowo używane w Parmie dla margrabiny. Wszystko przez nią. Stąd wypływa ważna dla książąt nauka, aby surowość przez innych, łaskę zaś sami bezpośrednio wyrządzali. Przyszło mu też do głowy, że nie będzie także bez tego, aby Zbyszko, jako „jest chłop prędki”, nie potykał się tam z jakim Niemcem. W cnotliwej, burżuazyjnej atmosferze pensjonatu p. Ty wiesz najlepiej, że nie masz nad naszą jazdę Która ci, Panie, tak skoczy, jako nasza skoczyć potrafi Takichże obrońców się pozbywasz, za których plecami całe chrześcijaństwo mogło wysławiać imię Twoje Ojcze dobrotliwy Nie opuszczaj nas Okaż miłosierdzie Twoje Ześlij nam obrońcę, ześlij sprośnego Mahometa pogromcę, niech tu przyjdzie, niech stanie między nami, niech podniesie upadłe serca nasze, ześlij go, Panie… W tej chwili rum uczynił się przy drzwiach i do kościoła wszedł pan hetman Sobieski.
Ekspozytory - — Coś ty znalazł, Szczurku — spytał Kret, trzymając się wciąż za łapkę.
Stronników Grzesia było znacznie mniej, prędko więc Marcin i jego poplecznicy uwinęli się z nimi i wnet Grześ znalazł się za drzwiami, sromotnie zbity, skopany, pokrwawiony. Broniewski około północy, pogwizdując niefrasobliwie, zszedł z Granatów. Ty duszę masz niezgiętą, ćmiącą twe zalety. Czułem potrzebę mówienia o Anielce, o mojem przyszłem małżeństwie, widziałem zaś, że Śniatyński w końcu dojdzie do tego przedmiotu. Po wtóre, żal mu było i Jagienki, bo chociaż mówił sobie, że jedzie do Danusi, którą miłował z całej duszy, jednakże bywało mu tak dobrze przy Jagience, iż teraz dopiero uczuł, jaka przy niej była radość, a jaki bez niej może być smutek. Dałby Bóg, aby mąż znalazł ją równie piękną i czystą jak Fatmę; aby miała dziesięciu eunuchów dla swej straży; aby była zaszczytem i ozdobą seraju swego małżonka, aby nosiła na głowie złociste materie i stąpała po pysznych dywanach I, jako szczyt życzeń, oby moje oczy mogły ją oglądać w całej chwale Paryż, 5 dnia księżyca Chalwal, 1714.
Henryk Sienkiewicz Potop 506 Jednakże człek w kożuszku przechylił manierkę do ust Soroki, on zaś pił obficie, a wypiwszy, odetchnął głęboko. Nie ma do kogo się zwrócić. Campo di Fiori Tak się przecież rozpoczyna bolesny wiersz o getcie warszawskim. Wyprawili się do Sodomy i Gomory i wzięli do niewoli mnóstwo mężczyzn, kobiet i dzieci, a wśród nich również Lota. HEFAJSTOS Uchodźmy Z tych on więzów już się nie wyśliźnie. — Prawda mówiłeś… Każ go tu przysłać.
Co będzie Ech, kto tam wie, co będzie, może wojna gazowa… Jeszcze większy podnosił się krzyk, kiedy mężczyzna, zakochawszy się bez pamięci, chciał się żenić ze starszą od siebie kobietą. Przy herbacie wieczornej mówiliśmy o rzeczach ogólnych, o tem, co słychać u nas i zagranicą. — Skoro nie wsypałeś tego środka do pszenicy, to lepiej byś uczynił, nie wkładając w ogóle worka do spichrza. Wtedy stanęli przed jego obliczem dwaj aniołowie, Simchazi i Azael, i tak do Niego przemówili: — Czy nie mówiliśmy Tobie znacznie wcześniej, zanim przystąpiłeś do stworzenia świata, że człowiek nie zasługuje na to, abyś o nim pomyślał A na to Pan Bóg odparł: — Czym byłby świat bez ludzi — Wystarczyłby nam świat taki, jaki jest, bez człowieka — stwierdzili aniołowie. — Nie będziecie uciekali ze śpiewów — Nie będziemy. Wszcząłem z nim rozmowę i dowiedziałem się, że pochodzi z rodu Awtinasa. Kulejący, nierównym porusza się krokiem, Pot i z ramion, i z głowy płynie mu potokiem, Z głębokiej rany krople krwi czarnej tryskały; Na ciele srodze cierpiał, lecz w umyśle stały. Wiedział bowiem Kmicic, że to głównie Józwa przyczynił się do rozsiekania kompanionów i jego samego najzaciętszym był wrogiem. Zauważyłem zaraz, że głowa poczyna jej się nieco trząść, co się szczególnie daje widzieć, gdy czego słucha z uwagą. Laboga laboga — szepnął ciężko — już dłużej nie zdzierżę, jak mi ojciec kochany nie pomogą, to już i umrzeć przyjdzie. Tak rzekł, a starka miednik wraz przyniosła śliczny Do nóg mycia, i wlała w niego zdrój kryniczny, Przymieszawszy coś wrzątku.
Hrabia miał twarz całą czerwoną, ale na tej chorobliwej czerwieni odcinało się parę miejsc szczególnie zaognionych, odbijających tym żywiej od zupełnie białych włosów. Kolacja też zaczeka. Ja z rozkoszą ustąpiłem od jazdy do Płoszowa wobec powodów, przytoczonych przez ciotkę. Ich „amen” tak smutny, niemiły, Jakby go po raz ostatni odbiły. A każdy w własne zapatrzon głębiny, Samego siebie boleśnie rozważa I sądzi myśli swe, żądze i czyny, I sądem cierpień — cierpienia pomnaża, I klęczy u swych cierpień strasznego ołtarza. Nagle drzwi wchodowe otworzyły się z trzaskiem i wypadł z nich pan Władysław Skoraszewski. — Tylko ostrożnie — dodała babcia — bo możesz nogę zwichnąć, podrapać się… Zanim jednak wypowiedziała swoje obawy, panna już była na ziemi i zaczęła, zamiast usprawiedliwienia się, całować staruszków. Dla mnie było to z punktu widzenia moralności nieistotne, czy ktoś znajduje rozkosz u kobiet, czy u mężczyzn, przy czym rzeczą aż nadto ludzką i zrozumiałą wydawało mi się szukać jej tam, gdzie ją można znaleźć. A do jakiego stronnictwa należysz w hipodromie — Do Zielonych. W tym samym czasie przechodzili tamtędy Żydzi, którzy odbywali pielgrzymkę do Jerozolimy. Wzdrygnąłem się. drzwiczki do mebli kuchennych
Więc padli sobie w objęcia, a król patrzył na to i usta raz po razu, wedle swojego zwyczaju, z zadowoleniem wydymał.
— To, że baronowej przed kilkoma dniami zginęła lalka po nieboszczce córce i że dziś ta wariatka posądza panią Stawską… — O co — O kradzież lalki… Przeżegnałem się. Nawet w skali europejskiej były one bardzo wczesne. — A mnie wolno będzie skoczyć, co Michałku, co — pytała z iskrzącymi oczyma. Po czym jął jeszcze nauczać Rotgiera, co ma mówić i czego żądać na mazowieckim dworze. — A jak się ona nazywała — Imiona trudno z ręki wyczytać: chyba Mania się nazywała. Metellus, podjąwszy sam ze wszystkich rzymskich senatorów wysiłkiem swej cnoty stawić czoło gwałtowności Saturnina trybuna ludu w Rzymie, który chciał wszelką siłą przeprowadzić niesprawiedliwą ustawę na korzyść pospólstwa, ściągnął na siebie karę śmierci, uzyskaną przez Saturnina przeciw oponentom.